مغان در روزگار هخامنشیان براساس متون کلاسیک و الواح باروی تخت جمشید

مغان در دربار پادشاهان، مراسم یزش و نیایش را به جای می‌آوردند؛ اجرای مراسم قربانی، بدون حضور آنان امکان‌پذیر نبود؛ چراکه مغان را تنها راه ارتباط با خدایان می‌دانستند. مساله مقاله حاضر بررسی مراسم قربانی و آیینی دوره هخامنشیان و تاثیر آن در افزایش قدرت و نفوذ مغان در ایران باستان است. از این‌رو، پژوهش حاضر با استفاده از بررسی تطبیقی تلاش دارد براساس نوشته‌های کلاسیک و الواح باروی تخت جمشید به این پرسش پاسخ دهد که نقش مغان، بخصوص در زمینه مراسم قربانی و آیینی چه تأثیری در عصر هخامنشیان داشته است؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد با قدرت گرفتن پادشاهان هخامنشی، مراسم قربانی و آیینی نیز باشکوه‌تر برگزار گردید و در نتیجه، سهمیه و پیشکشی‌های بیشتری به مغان اختصاص داده شد. این امر باعث قدرتمند شدن مغان، تثبیت جایگاهشان، نفوذ در دولت هخامنشی و تشکیل رتبه‌های مختلف و همچنین افزایش قدرت طبقه دین‌مردان در عرصه‌های دین و دولت در ایران باستان گردید.